
Η γραμματέας τού έκανε νόημα και του υπέδειξε το διάδρομο που έπρεπε να ακολουθήσει για να φτάσει στον αρμόδιο υπάλληλο. Ο Γιώργος προχώρησε πάνω στην γαλάζια γραμμή.

Ο Γιώργος κάθισε στην μικροσκοπική καρέκλα που ήταν τόσο άβολη όσο έδειχνε.
«Μελεζάς», συστήθηκε ο υπάλληλος προτείνοντας το χέρι του.
«Μυαλοπώλης», απάντησε ο Γιώργος κάνοντας μια ψυχρή χειραψία. Είχε αρχίσει να το μετανιώνει που βρέθηκε εκεί μέσα.
«Σας ακούω», είπε ο Μελεζάς.
«Ε…Είδα την ταμπέλα…» είπε ο Γιώργος που δυσκολευόταν να παραδεχτεί ότι σκόπευε στα σοβαρά να συζητήσει την αγοραπωλησία του παρελθόντος του.
«Και θυμηθήκατε τα παλιά», συμπλήρωσε ο Μελεζάς.
«Ακριβώς. Τι εννοείτε όταν λέτε ότι πουλάτε το παρελθόν;»
«Ότι ακριβώς γράφουμε. Μπορούμε να σας μεταφέρουμε σε οποιαδήποτε στιγμή του παρελθόντος επιθυμείτε».
Ο Γιώργος κοίταξε καχύποπτα τον Μελεζά, αλλά αυτός έδειχνε απόλυτα ψύχραιμος. Λες και πουλούσε ηλεκτρικές οδοντόβουρτσες.
«Σε οποιαδήποτε στιγμή;»
«Φυσικά. Για παράδειγμα μπορούμε άμεσα να σας επαναφέρουμε στην βρεφική σας ηλικία. Με τις πάνες σας, με τις κρέμες σας, έτοιμο να βγάλετε δοντάκια».
Ο Γιώργος άθελα του έκανε μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας καθώς θυμήθηκε τον ανιψιό του που μόλις πρόσφατα είχε καταφέρει να σταθεί όρθιος και έπεφτε συνέχεια.
«Όχι δεν ενδιαφέρομαι για κάτι τέτοιο».
«Τότε, ίσως στην παιδική σας ηλικία. Στο σχολείο, με τα μαθήματα, το δάσκαλο, τα άλλα παιδάκια, τα χτυπημένα γόνατα».
«Όχι, όχι», είπε ο Γιώργος που δεν θα άντεχε να πάει ούτε μια μέρα παραπάνω στο σχολείο ακόμα και αν του έταζαν τον ουρανό με τ’ άστρα.
«Τι θα λέγατε για την εφηβεία. Σπυράκια, έρωτες, απογοητεύσεις, τι ώρα θα γυρίσετε, που θα πάτε, πανελλαδικές…», είπε ο Μελεζάς κλείνοντας το μάτι στην τελευταία λέξη.
Ο Γιώργος ύψωσε ελαφρά τα χέρια του με σηκωμένες τις παλάμες σε μια κρίση τρόμου μόλις θυμήθηκε τα φριχτά τρίωρα των εξετάσεων.
«Το βρήκα», είπε ο Μελεζάς. «Πανεπιστήμιο, καθηγητές, μαθήματα, μεθύσια, πτυχίο, στρατός, ψάξιμο για δουλειά με πεντακόσια ευρώ, προσκύνημα σε βουλευτές και στα κάθε λογής μέσα. Ε, τι λέτε γι’ αυτό;»
Ο Γιώργος κοίταξε εξεταστικά τον Μελεζά. Είχε καταλάβει που το πήγαινε. Και ο Γιώργος κατά ένα τρόπο πωλητής ήταν. Έδινε κρουαζιέρες σε γιατρούς και κέρδιζε ιατρικές συνταγές. Ίσως γι’ αυτό να είχε μπει εκεί μέσα. Όχι για ν’ αγοράσει παρελθόν, αλλά για να αλλάξει το παρόν.
«Εντάξει κατάλαβα», είπε ο Γιώργος. «Πείτε μου, όμως, κάτι. Μπορείτε στ’ αλήθεια να κάνετε αυτά που υπόσχεστε».
«Φυσικά. Τι θα λέγατε να σας πάμε στα τριάντα. Όλη μέρα δουλειά και το βράδυ τηλεόραση. Απλήρωτες υπερωρίες, οικονομική κρίση, καθημερινές απολύσεις».
Ο Γιώργος άπλωσε το χέρι του για να διακόψει τον Μελεζά.
«Σύμφωνοι. Δεν θέλω να αγοράσω τίποτε από το παρελθόν. Είμαι όμως περίεργος να μάθω αν έχετε πουλήσει ποτέ κάτι;».
«Αν και είναι επαγγελματικό μυστικό, πρέπει να ομολογήσω ότι οι περισσότεροι πελάτες μας προτιμούν το παρόν που έχουν».
«Και πώς επιβιώνετε;»
«Υπογράψατε ένα έντυπο, όπου η αμοιβή μας είναι ανάλογη με την ικανοποίησή σας από τις υπηρεσίες μας. Όταν βγείτε, μπορείτε να αφήσετε στην γραμματέα όποιο ποσό θέλετε».
Ο Γιώργος σηκώθηκε από την καρέκλα σκεπτικός. Άνοιξε την πόρτα και έκανε να βγει.
«Πριν φύγετε, μια μικρή δωρεάν συμβουλή», είπε ο Μελεζάς.
Ο Γιώργος διέσχισε αντίστροφα την διαδρομή που τον είχε φέρει στο «παρελθόν» και ξαφνικά συνειδητοποίησε πόσο έξυπνο ήταν το στήσιμο του κτιρίου. Έφευγες από το μικρό σκοτεινό γραφείο, μια συμβολική μήτρα, και διασχίζοντας το στενό διάδρομο προχωρούσες προς το φωτεινό παρόν, γεμάτο παράθυρα και προοπτικές. Ακριβώς έξω από την πόρτα σε περίμενε η πραγματικότητα. Πέρασε από τη γραμματεία και άφησε περισσότερα λεφτά απ’ όσα υπολόγιζε όταν είχε μπει. Επέστρεψε στο αυτοκίνητο, μπήκε ξανά στον αυτοκινητόδρομο και μετά από ένα χιλιόμετρο είδε την ταμπέλα για την οποία τον είχε προειδοποιήσει ο Μελεζάς.
sanatorium from georgios papadosifos georgiou-Ag on Vimeo.